Potem rozmowa zeszła na inne tematy. Rozmawiały bardzo długo. W końcu Julianna spojrzała do wnętrza pustej filiżanki i powiedziała: – Ojej, jak ten czas leci. Muszę już iść. – Wstała. – Będziesz tu jutro? – Jutro? – powtórzyła Sandy. – A przyjdziesz? Dziewczyna wyglądała na tak oszołomioną, że Julianna musiała powstrzymać uśmiech. – Czemu nie? – Wzruszyła ramionami. – Powiedzmy, o ósmej. Będziemy mogły pogadać o książce. ROZDZIAŁ DWUDZIESTY CZWARTY Kate siedziała w swoim biurze w ,,Uncommon Bean’’. Mimo że wciąż była na urlopie macierzyńskim, wpadła skontrolować karty zegarowe i zarządzić wypłaty. Na biurku leżało zaproszenie Stowarzyszenia Absolwentów Tulane na wykład Luke’a Dallasa. Pod nieobecność Richarda wygrzebała je z kosza na śmieci. Sama nie wiedziała, dlaczego nie powiedziała o tym mężowi. Być może bała się, że jej nie zrozumie. Że zasypie ją pretensjami albo, co gorsza, będzie zazdrosny. Obawiała się też, iż będzie się starał ją przekonać, że ich przyjaźń z Lukiem nie była nigdy prawdziwa. Kate wiedziała, że uczucie Luke’a było najwyższej próby. Tęskniła za nim i za tym, co kiedyś ich łączyło, więc teraz chciała skorzystać z okazji i nadrobić dawne zaniedbania. Pragnęła powiedzieć mu, jak bardzo... wszystkiego żałuje. Owej chwili, która najpierw ich połączyła, a potem rozdzieliła na długie lata. Sięgnęła po słuchawkę, lecz po chwili namysłu odłożyła ją z powrotem. Dzwoniła już do niego trzy razy i zostawiła trzy nagrane wiadomości. Po raz ostatni prosiła, żeby spotkał się z nią i z Richardem, kiedy będzie w mieście. Ale Luke nie oddzwonił. Jego milczenie stanowiło odpowiedź. Luke nie potrzebował już jej przyjaźni. Ani przyjaźni, ani samej Kate. Wolał zapomnieć. Wobec tego powinnam dać mu spokój, pomyślała. Wstała od biurka i podeszła do śpiącej w wózku Emmy. Uśmiechnęła się. Przynajmniej nie musi wybierać między dzieckiem a pracą. Nie chciała zostawiać małej z nianią. Byłoby jej żal, gdyby musiała rozstawać się z córką, nie mogąc na bieżąco obserwować wszystkich jej osiągnięć. Tak jak Richard. Od czasu ostatniej kłótni, która odbyła się przy wtórze krzyków Emmy, wychodził z domu częściej niż zwykle, jednak kiedy wracał, przez jakiś czas zajmował się dzieckiem. Wyglądało na to, że w końcu oswoił się z myślą o ojcostwie i znajduje przyjemność w obcowaniu z córką. Opieka nad małą wiązała się z wieloma zmianami w ich życiu. Była stresująca. Ale przecież najwspanialsze wydarzenia wiążą się ze stresem. Życie jest sztuką wyrzeczeń. Kate wiedziała o tym doskonale, ale i tak czuła, że nie ma nic wspanialszego od bycia matką. Wróciła do biurka i pracy. Spojrzała jeszcze raz na zaproszenie i znów pomyślała o Luke’u. Czy chciałby zostać ojcem? Z not biograficznych w książkach wiedziała, że wciąż nie jest żonaty. Czy znalazł już swoją wybrankę? A jeśli tak, to czy chciał z nią mieć dzieci? Mało prawdopodobne, zdecydowała, uśmiechając się do siebie. Odniósł teraz przecież wielki sukces. Zapraszają go do Hollywoodu. To