RS 126 co tropił, znajdowało się znacznie bliżej, niż sądził do tej pory. Nie mógł jednak skupić myśli na swoich planach, gdyż cały czas widział przed sobą Jessicę. Te oczy... Wyszedł spod prysznica, narzucił na siebie miękki szlafrok z logo Rezydencji Montresse wyhaftowanym na kieszeni. Wrócił do sypialni i włączył telewizor, lecz to nic nie dało, nadal nie mógł się na niczym skupić, był cały podminowany. Zaklął, otworzył drzwi na balkon i wyszedł. Noc była łagodna, wiał lekki wiatr, przynosząc zapach wiosennych kwiatów, dookoła panował zupełny spokój. Niebo znów miało czerwony odcień. Naraz Bryan zauważył coś kątem oka, odwrócił się. Ona również stała na balkonie, obserwowała go, milcząca i nieruchoma. Stali tak przez jakiś czas, przypatrując się sobie w dziwnym świetle czerwonawego księżyca. Bryanowi serce biło tak mocno, jakby miało wyskoczyć mu z piersi. Coraz wyraźniej czuł ciepło jej ciała, jakby zbliżył się do niej, a przecież nadal tkwił w tym samym miejscu. Miał ochotę powiedzieć wiele rzeczy - szalonych rzeczy - lecz nie powiedział ani jednej z nich. Nie wiedział, czy to on podszedł do niej, czy też ona do niego, w każdym razie w pewnym momencie nie dzielił ich już żaden dystans. RS 127 ROZDZIAŁ ÓSMY Wziął Jessicę w ramiona i poczuł, jakby napełnił go ogień. Oboje drżeli. Pocałował ją, rozkoszując się słodyczą jej warg, dotykiem smukłego, lecz silnego ciała, przytulonego do niego w zniewalający sposób. Przez kilka chwil zdawała się trwać, jakby tylko przyjmując pocałunek, jakby zastanawiając się, potem podjęła decyzję i zareagowała. Rozchyliła usta, na dotyk jego języka odpowiedziała chętnie, śmiało, żarliwie. Bryan poczuł, jak ona go zaprasza, zachęca, równie spragniona jak on, a gdy otrzymał to przyzwolenie, przesunął dłonią wzdłuż jej pleców, drugą zaczął gładzić ją po twarzy, gdy tymczasem ręce Jessiki wędrowały po jego karku, po barkach, dotykając, masując, pobudzając... Wreszcie przerwał pocałunek, by móc zajrzeć jej w oczy. Oddychał szybko, nierówno, samym wzrokiem zadając pytanie. Jessica ujęła jego twarz w dłonie, jakby potrzebowała upewnić się, że wzrok jej nie zawodzi, że to wszystko dzieje się naprawdę, a tym gestem dała mu milczącą odpowiedź. Mogli nadal sobie nie ufać, lecz nie miało to żadnego znaczenia w obliczu namiętności, jaka nimi powodowała. Wziął ją na ręce, wydała mu się lekka jak piórko, bez wahania wszedł do jej pokoju i złożył na łóżku, gdzie na świeżej białej pościeli kładła się czerwonawa poświata. Oboje mieli na sobie szlafroki, które rozchyliły się z łatwością, odsłaniając ciała. Dotykała go, z każdą chwilą budząc w nim coraz większy głód, pragnął poznać ją całą, eksplodować w RS 128 niej, pożądanie stawało się nie do zniesienia, prawie rozdzierało go na strzępy. Znowu odnalazł jej usta, zatonął w ich słodyczy, potem pieścił jej skórę centymetr po centymetrze palcami, wagami, językiem, wyczuwając